Τα μεταλλικά στοιχεία στο σκληρό νερό κάνουν πιο δύσκολη τη δημιουργία φυσαλίδων όταν πλένουμε με σαπούνι, και μπορεί επίσης να αφήσουν υπολείμματα στις επιφάνειες που έρχονται σε συχνή επαφή με το νερό.

Πώς σκληραίνει το νερό;

Το νερό της βροχής είναι μαλακό και δεν περιέχει πολλά μέταλλα. Όταν το νερό της βροχής πέφτει στη γη, ένα μεγάλο μέρος του ταξιδεύει μέσα από το βραχώδες υπόστρωμα –όπως το Παριανό μάρμαρο– και συγκεντρώνει μέταλλα κατά τη διάρκεια της διαδρομής του. Αυτό το πλούσιο σε μέταλλα νερό θα σχηματίσει τα υπόγεια ύδατα, και στη συνέχεια θα αντληθεί και θα μεταφερθεί στο δίκτυο ύδρευσης, για να τρέξει τελικά από τη βρύση μας.

Υπάρχουν ουσιαστικά δύο διαφορετικοί τύποι «σκληρότητας» – η παροδική και η μόνιμη. Τα μεταλλικά στοιχεία στο παροδικά σκληρό νερό μπορούν να απομακρυνθούν μέσω του βρασμού, κάτι που δεν ισχύει για τα μέταλλα στο μόνιμα σκληρό νερό. Το παροδικά σκληρό νερό περιέχει ανθρακικά μέταλλα (ανθρακικό ασβέστιο και ανθρακικό μαγνήσιο), και αυτά σχηματίζουν τη λευκή ουσία που κατακάθεται σε βραστήρες και σωλήνες. Μπορείτε να δείτε τους διάφορους τύπους σκληρότητας στον παρακάτω πίνακα.

Σκληρότητα και υγεία

Χάρη στη σκληρότητά του το νερό προσφέρει στον οργανισμό μας ασβέστιο και μαγνήσιο, τα οποία είναι απαραίτητα για την υγεία και την σωστη λειτουργεια του οργανισμου μας. Δεν υπάρχουν υγειονομικοί περιορισμοί ως προς τη σκληρότητα του νερού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) εξηγεί ότι ένα υγιές σώμα αποβάλλει το περισσευούμενο ασβέστιο και μαγνήσιο.

Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι διερωτώνται αν το σκληρό νερό περιέχει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα ασβεστίου, την οποία δεν μπορούν να επεξεργαστούν τα νεφρά μας. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Βρετανικό Σύλλογο Χειρουργών Ουρολόγων, χρειαζόμαστε το ασβέστιο στη διατροφή μας ακόμα και αν έχουμε τάση για σχηματισμό πέτρας στα νεφρά. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε κάποιος να πίνει 8.3 λίτρα την ημέρα από το σκληρότερο νερό της Πάρου για να φτάσει το ημερήσιο όριο (1000 mg/ημέρα) που συνιστά ο Βρετανικός Σύλλογος Χειρουργών Ουρολόγων. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ, μόνο άνθρωποι με συγκεκριμένες σπάνιες παθήσεις χρειάζεται ίσως να περιορίσουν την πρόσληψη μεταλλικών στοιχείων, ακολουθώντας πάντα ιατρικές συμβουλές.

Από την άλλη πλευρά, το να πίνουμε άφθονο νερό είναι μακράν ο καλύτερος τρόπος για να ενυδατωνόμαστε.

Για περισσότερες πληροφορίες, έχουμε ετοιμάσει μια σε βάθος επισκόπηση σύγχρονων ερευνών γύρω από την υγεία και τη σκληρότητα του νερού [σύνδεσμος].

Μεταλλικά στοιχεία ή μικροπλαστικά;

Το εμφιαλωμένο νερό είναι συχνά πιο μαλακό, πράγμα που σημαίνει ότι περιέχει λιγότερα μεταλλικά στοιχεία και, κατά την άποψή μας, σημαίνει ότι η γεύση του δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

Το χειρότερο όμως είναι πως έχει διαπιστωθεί ότι το εμφιαλωμένο νερό περιέχει τη διπλάσια ποσότητα μικροπλαστικών σε σχέση με το νερό της βρύσης ή άλλες πηγές. Κι ακόμα δεν ξέρουμε με σιγουριά τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η κατάποση πλαστικού στην υγεία μας.

Ας μην ξεχνάμε ότι η παραγωγή πλαστικών μπουκαλιών απαιτεί τεράστια ποσότητα νερού και πολλή ενέργεια. Ενώ πολύ συχνά τα μπουκάλια καταλήγουν να ρυπαίνουν τη φύση και το οικοσύστημα από το οποίο ζούμε. Γιατί λοιπόν να μην πίνουμε φρέσκο νερό από τη βρύση, που έχει περάσει μέσα από το μάρμαρο και έχει μεταφερθεί με ασφάλεια στις βρύσες μας; Δεν είναι καλύτερη ιδέα;

Το φυλλάδιό μας για το νερό της βρύσης περιέχει ακόμα περισσότερες πληροφορίες για το νερό βρύσης της Πάρου. Μπορείτε, επίσης, να βρείτε τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα ελέγχων του νερού στον ιστότοπο της ΔΕΥΑΠ.